თამარ წინწალაშვილი წლების განმავლობაში გაუქმებული ბიბლიოთეკის წიგნად ფონდს უსასყიდლოდ უვლიდა და თანასოფლელებს წიგნებით სარგებლობის შესაძლებლობას აძლევდა.

„მთელი 20 წელიწადი ვიმუშავე ამ ბიბლიოთეკაში. მაშინ მკითხველებიც ძალიან ბევრნი მყავდნენ. სკოლის მოსწავლეები, სტუდენტები, აქ მოდიოდნენ და მიჰქონდათ წიგნები. მეზობელი სოფლებიდანაც აქ დადიოდნენ მოსწავლეები, ბირკიანიდან, ჯოყოლოდან.

9 წელიწადი ხელფასი რომ არ მქონდა, მაინც შევინახე ეს წიგნები. წვიმა, რომ ჩამოდიოდა, ზურგით და ურიკით დამქონდა გადასარჩენად. არცერთი წიგნი არ დამიკარგავს.

2016 წელს, მინისტრები რომ ჩამოვიდნენ ჩვენს სოფელში, მაშინ ვანახე ეს ბიბლიოთეკა. მერე პრეზიდენტმა დამაჯილდოვა ღირსების ორდენით. იმის შემდეგ, 8 თვე გახსნეს, ვმუშაობდი. 8 თვის მერე რაიონის გამგეობამ სოფელში ბიბლიოთეკა ისევ გააუქმა. ჩემთვის განძია. მე ვუთხარი კიდეც, სანამ ცოცხალი ვარ, ამ წიგნებს მე შევინახავ მეთქი. მინდა, რომ სოფელს ბიბლიოთეკა ჰქონდეს“.