ელენე იხსენებს, რომ ვიწრო გზის გამო სახანძრო მანქანამ ასვლა ვერ შეძლო და სოფლებში, ადიშსა და ვედში საცხოვრებელი სახლები დაიწვა. ცუდი გზა სვანეთის მცხოვრებლებს გადაადგილებაშიც უშლის ხელს, თუმცა საზოგადოებრივი ტრანსპორტი მესტიიდან არც იმ სოფლებამდე მოძრაობს, სადაც გზას არ ემდურიან.
სვანეთის მოსახლეობისთვის და არა მხოლოდ, სეზონზე დამსვენებლებისთვის განსაკუთრებული პრობლემაა მესტიაში რეანომობილის არქონა. არადა, თითქმის ყოველდღე უწევთ მისი გამოძახება ზუგდიდიდან ან ქუთაისიდან, ზოგჯერ დღეში რამდენჯერმეც კი. სამეგრელოდან სვანეთში ასვლას რეანომობილი 3 საათს, ქუთაისიდან კი 5 საათს ანდომებს, ესეც იმ შემთხვევაში თუ თავისუფალი იყო და გასვლა გამოძახებისთანავე შეძლო. მესტიაში ისეთ შემთხვევებსაც იხსენებენ, როცა რეანომობილს მთელი დღე ელოდნენ. უამინდობის დროს ვითარება უფრო მძიმეა.
მთელ ზემო სვანეთში სასწრაფო სამედიცინო დახმარების ორი ჯგუფი მხოლოდ მესტიაში მუშაობს. რაიონული ცენტრიდან დიდი მანძილით დაშორებულ სოფლებში სასწრაფო დროულად ვერ მიდის და ადამიანების სიცოცხლეს საფრთხე ხშირად დამუქრებია.
ზამთარში სასწრაფომ სოფლამდე თუ მიაღწია, პაციენტი სახლიდან ცენტრალურ გზამდე ოჯახის წევრებს ხელით ან ხარებით ჩაჰყავთ.