ორი წლის წინ, ენთუზიაზმით სავსე 4 ადამიანისგან დაკომპლექტებული ჯგუფი ექსპედიციაში წავიდა. მოყვარულ, თუ პროფესიონალ მორაგბეებს, რაგბის მოყვარულებს, ფშავ-ხევსურეთი, სვანეთი და რაჭა, ანუ ის ადგილები და სოფლები უნდა მოევლოთ, სადაც რაგბის კერები არ არსებობდა. საერთო მიზანი ჰქონდათ - ადგილობრივი ბავშვებისთვის თამაშის წესები და ღირებულებები აეხსნათ, ევარჯიშებინათ და ოვალური ბურთიც დაეტოვებინათ საჩუქრად.

ლევან ჯობავა მოყვარული მორაგბე და პროექტ „რაგბი აქაურობას“ ავტორია. თანამოაზრეებთან ერთად, ამ ეტაპზე, საქართველოს 75 სოფელი აქვს მოვლილი. ჯამში 2000-მდე გოგო-ბიჭი ავარჯიშა, რამდენიმე სარაგბო ფესტივალი ჩაატარა და მეგობრებთან ერთად, რეგიონში მცხოვრებ 3 ბავშვს სტიპენდიის მიღებასა და პროფესიული რაგბის გზაზე დადგომაში დაეხმარა. სამივე მოზარდი დღეს გორის „ჯიქის“ ასაკობრივი გუნდის წევრია.   

„ჩვენი ამოცანა ჩემპიონების პოვნა არაა! უბრალოდ, გვსურს, რომ რაგბი და სარაგბო ღირებულებები ბავშვებამდე მივიტანოთ. მინიმუმ კარგი ქომაგის ჩამოყალიბებას მაინც შევუწყობთ ხელს, ქომაგის, რომელიც მეტოქის ჰიმნის გაჟღერებისას არ დაუსტვენს“, - ამბობს ლევან ჯობავა.

მცდარი წარმოდგენების გამო, რომ რაგბი აუცილებლად ტრავმებთან არის დაკავშირებული, საწყის ეტაპზე, გარკვეულ წინააღმდეგობასაც აწყდება. თუმცა, სპეციალურად შემუშავებული მეთოდითა და სახალისო ვარჯიშებით სირთულეების დაძლევა მალევე ხერხდება. ვარჯიში და სახალისო თამაშები, რომლებშიც ბიჭებთან ერთად გოგონებიც არიან ჩართულნი, მაქსიმუმ ერთ საათს გრძელდება. მიუხედავად იმისა, რომ მთაში მცხოვრები ბავშვები ფიზიკურად კარგად არიან განვითარებული, მათი ზედმეტად დატვირთვა არ შეიძლება!

„ნიჭიერი ბავშვები ყველგან არიან. მადლობა ღმერთს, რომ სოფლებში ასფალტი და ბეტონი არ ჭამს სიმწვანეს და სათამაშო ადგილის პოვნა მარტივია. წესებს ვუხსნით, ვასწავლით, რა არის პასი, ბოჭვა... აქცენტს გუნდურად თამაშის მნიშვნელობაზე ვაკეთებთ. აღმოსავლეთ საქართველოში მცხოვრები ბავშვები საოცარ ბოჭვებს ასრულებენ, მათი ბევრ პროფესიონალსაც შეშურდებოდა. დასავლეთში კი ისეთი საოცარი სისხარტით პოულობენ გასაძრომ-გამოსაძრომ სივრცეს, გვიჭირს კიდეც დაჯერება! მთაში გამორჩეული ბავშვები გვხვდებიან. ბრძოლისუნარიანი და ჟინიანები არიან. თუკი რაღაც არ გამოსდით, ბოლომდე იბრძვიან და ცდილობენ, დაგიმტკიცონ, რომ შეუძლიათ!“

თითოეული სოფლიდან წამოსვლისას გული წყდება, არ იცის როდის დაუბრუნდება მოსწავლეებს, თუმცა ერთი პირობა უცვლელია - „კიდევ შევხვდებით!“ ამ შეხვედრების ორგანიზება კი ზოგჯერ საქართველოს მორაგბეთა ეროვნული ნაკრების მატჩებზე ხდება.

„ვერც აღვწერ ბავშვების ემოციებს. წარმოიდგინეთ, სკოლაში შეიძლება სულ თხუთმეტნი იყვნენ, უცებ კი 55 ათასიან „დინამო არენაზე“ ხვდებიან! უკანაფშაველ ბავშვებს ისე გაუხარდათ, წერილებიც კი დაგვიწერეს.“

მიღწეულ შედეგზე შეჩერებას არ აპირებს და სურს, რომ რაგბი უფრო მეტ სოფელში ჩაიტანოს, სარაგბო ღირებულებები კი უფრო მეტ ბავშვს გააცნოს. 1-დან 5 აგვისტოს ჩათვლით, თანამოაზრეებთან ერთად თუშეთში წავა, მოზარდებისთვის სარაგბო ფესტივალი უნდა ჩაატაროს.