ფშავლებს ჭირ-ვარამის გამოთქმა ლექსად ემარჯვებათ. ადგილობრივი ხალხური ზეპირსიტყვიერების ტრადიციაში განსაკუთრებული ადგილი უჭირავს ფშაურ პოეზიას და ფშაურ კაფიას (მილექსება). კაფია ფშავში, მთიულეთ-გუდამაყარსა და ხევსურეთში გავრცელებული ჩვეულებაა, რომელსაც ახასიათებს ექსპრომტულ-დიალოგური გაშაირება ორ მოპაექრე პირსა თუ ჯგუფს შორის. კაფია იციან ხატობაში, ქორწილში, მწყემსობაში, მგზავრობისას.

„ხმით ნატირლები“ სიმღერით ამოსათქმელი სამგლოვიარო ლექსებია. გავრცელებულია ფშავ-ხევსურეთსა და თუშეთში. „ხმით ნატირლებს“ ხევსურეთში მამაკაცებიც ამოთქვამდნენ, ოღონდ თიბვის დროს. აკაკი შანიძემ ხევსურული ნატირლები მთიბლურ ლექსებადაც კი მიიჩნია. გაუგებარია კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნულმა სააგენტომ ძეგლის სტატუსი მხოლოდ ფშაურ ხმით ნატირლებს რატომ მიანიჭა.