სააგენტოს ამ მოთხოვნით ყველის მწარმოებელთა გილდიამ მიმართა. ორგანიზაციის ხელმძღვანელი ანა მიქაძე-ჩიკვაიძე ამბობს, რომ ნარჩვის დამზადება ხანგრძლივი და რთული პროცესია, რის გამოც სვანები ყველის დასამზადებლად და შესანახად უფრო მარტივ გზებს იყენებენ, რაც ყველის ამ სახეობის გაქრობის საფრთხეს ქმნის.

ბოლო პერიოდში, სვანეთში ტურიზმის განვითარების პარალელურად, ნარჩვზე მოთხოვნა გაიზარდა. სვანური ყველის დამზადება არასდროს შეუწყვეტავს სოფელ კიჩხულდაშში მუდმივად მცხოვრებ ვიბლიანების ოჯახს.

ნარჩვის დამზადება ზაფხულში იწყება და შესაძლებელია გაგრძელდეს იქამდე, ვიდრე ძროხა საკვებად ცოცხალ ბალახს იყენებს. ნატურალური რძისგან მაჭიკის (სპეციალურად დამზადებული, ხბოს ან ქათმის გამომშრალი კუჭი) კვეთით ამოყვანილ ყველს ხის ყუთებში ინახავენ. ყუთს ხის თავსახური ეხურება და ზემოდან მძიმე ქვებს აწყობენ, რომ დროთა განმავლობაში დარჩენილი სითხე გამოიდევნოს.

ყუთს 3 თვის შემდეგ ხსნიან, თუმცა შესაძლებელია ერთი თვის შემდეგაც გაიხსნას. ნარჩვს რძის და კარაქის გემო გასდევს, არ არის მლაშე, გამოიყენება როგორც მშრალად - ყუთიდან სადილისთვის ამოღებული, ისე, ცომეულისა და ხაჭაპურის გულსართად ფეტვთან ერთად. ასევე, მოიხმარენ შეცხელებულს - კერძზე მოსასხმელად. ნარჩვისგან მზადდება უგემრიელესი სვანური ჭვიშტარი.

სვანური ყველის დამზადების წესზე სოფელ კიჩხულდაშის მკვიდრი მარო ჯაჭვლიანი გვიამბობს.