„ხულოში დიდთოვლობაა ხოლმე, გზები იკეტება, აქ, ნინოწმინდაში დიდთოვლობა არ არის, გზები არ იკეტება, გვყავს სასწრაფო დახმარება, შედარებით დიდი სიცივეებია, მაგრამ ამ ყველაფერს შევეგუეთ. სადაც ჩემი საძინებელია, იქ წყალს რომ დავდგამ ჭიქით, შეიძლება მეორე დილით უკვე გაყინული იყოს. ასეთი ყინვები ხშირია.
გორელოვკაში ცხოვრობს სომეხი და რუსი მოსახლეობა. მათთან გვაქვს საკმაოდ კარგი და კეთილმეზობლური ურთიერთობა. არ გვქონია არანაირი პრობლემები.
2013 წელს ჩავაბარე კოლეჯში, კახეთში, სოფელ კაჭრეთში. იქ ვისწავლე 3 წელი და დავამთავრე ვეტერინარის კურსი. ახლა აქ ვმუშაობ კერძო ფერმერთან, რომელსაც ჰყავს შავ–ჭრელი საქონელი უცხოეთიდან შემოყვანილი. ხელფასი არის 500–დან 600 ლარამდე, გამომუშავებაზეა. ოჯახში საკმარისად გვყოფნის.
ახალგაზრდა ვეტერინარი ამ სოფელში მხოლოდ მე ვარ. სხვებსაც რომ ჰქონდეთ ვეტერინარის განათლება, ისინიც დასაქმდებოდნენ.
აქ არის ორი შემოსავალი, ან საქონელი უნდა გყავდეს ან კიდევ მიწა უნდა გქონდეს და კარტოფილი აწარმოო. აქედან გამომდინარე, საქონელი არის ძალიან ბევრი. არიან კერძო ფერმერები, რომლებსაც სჭირდებათ ვეტერინარები.
ჩვენ თავისუფალი დრო ძირითადად ზამთარში გვაქვს. ერთმანეთთან მივდივართ, ვლაპარაკობთ და სულ ეს არის. მე და ჩემ თანატოლებს რაც გვინდა, რომ სოფელში იყოს სპორტული დარბაზი. ძალიან ბევრმა მიანება სიგარეტს თავი, ძალიან ბევრს უნდა ჯანმრთელი ცხოვრებით იცხოვროს, მაგრამ ამის საშუალება არ გვაქვს.
ხელისუფლების მხრიდან ყურადღება არ გვაკლია, მაგრამ უფრო მეტიც შეიძლება რომ გაკეთდეს. ეკომიგრანტების 90 ოჯახამდე ვართ ჩამოსახლებული, მაგრამ არ გვაქვს სკოლა. სოფელში არის ორი სკოლა, რუსული და სომხური. რუსულ სკოლაში შუადღემდე სწავლობენ რუსი მოსახლეობის ბავშვები, შუადღის შემდეგ სწავლობენ ჩვენი მოსწავლეები. შუადღეს რომ მიდიან შემდეგ გვიანობამდე რჩებიან მოსწავლეები სკოლაში და სიცივეების გამო ღამე მოძრაობა უჭირთ, ძალიან რთულია. გვინდა, რომ სკოლის გვერდზე მდებარე შენობა მოწესრიგდეს და ქართულ სკოლაშიც სწავლა დილიდან დაიწყოს“.