1951-1953 წლებში კომუნისტურმა რეჟიმმა ხევსურეთიდან 1500-ზე მეტი ადამიანი გაასახლა. საბჭოთა პროპაგანდა ამ პროცესს ნებაყოფლობითს უწოდებდა და მთის მოსახლეობაზე ზრუნვად ასაღებდა. სინამდვილეში, ტოტალიტარული რეჟიმი მთას ალმაცერად უყურებდა, რადგან მიუვალ ხეობებში ტრადიციული საზოგადოებების არსებობის გამო, ეფექტიან მართვას ვერ ახერხებდა. რეჟიმმა გადაწყვიტა, რომ ხევსურები დაექსაქსა, ხელოვნურად მიემაგრებინა ახალი პროექტებისთვის, როგორიც იყო სამგორის ველის ათვისება და შირაქის გაუდაბნოებული ზონების განვითარება. სტალინური პოლიტიკის ამ გადაწყვეტილებას ათობით ადამიანი შეეწირა.